na miazgę

См. также в других словарях:

• zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}na miazgę {{/stl 13}}{{stl 7}} zupełnie, nieodwracalnie coś zniszczyć, pokonać kogoś; unicestwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zetrzeć nieprzyjaciela na miazgę. Walący się dom zgniótł na miazgę stojące obok… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miazga — Zetrzeć, rozbić, zgnieść itp. kogoś, coś na miazgę; zrobić z kogoś, z czegoś miazgę «zniszczyć doszczętnie kogoś lub coś, odnieść nad kimś całkowite zwycięstwo»: Precz stąd! Wasze miejsce jest w kryminale! (...) I żeby mi się więcej na oczy nie… …   Słownik frazeologiczny

• miazga — ż III, CMs. miazgazdze, blm «bezkształtna, spoista masa powstała zwykle na skutek rozbicia, zgniecenia, stłuczenia czegoś» Miazga owocowa. Zbić, rozbić, zgnieść, zgruchotać coś na miazgę. ∆ anat. Miazga zęba a. miazga zębowa «miękka, silnie… …   Słownik języka polskiego

• zetrzeć — coś w pył zob. pył. Zetrzeć kogoś, coś na miazgę zob. miazga. Zetrzeć kogoś, coś na proch, w proch zob. proch 8. Zetrzeć kogoś, coś z powierzchni ziemi zob. powierzchnia 3 …   Słownik frazeologiczny

• zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś …   Słownik frazeologiczny

• drewno — n III, Ms. drewnonie; lm D. drewnowien 1. zwykle blm «ścięte drzewo, oczyszczone z gałęzi i kory; materiał używany w budownictwie, stolarstwie, meblarstwie itp.» Drewno brzozowe, dębowe, sosnowe. Drewno bednarskie, papiernicze, zapałczane.… …   Słownik języka polskiego

• korek — m III, D. korekrka, N. korekrkiem; lm M. korekrki 1. bot. «tkanka wtórna okrywająca starsze łodygi (pnie), korzenie i bulwy, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen)» 2. «masa korkowa, surowiec uzyskiwany z kory niektórych roślin… …   Słownik języka polskiego

• miażdżyć — ndk VIb, miażdżyćdżę, miażdżyćdżysz, miażdż, miażdżyćdżył, miażdżyćdżony «gnieść, kruszyć, tłuc coś na drobniutkie części, na miazgę; rozgniatać, rozbijać, rozkruszać» Miażdżyć żwir. Głaz miażdży komuś nogę. przen. «niszczyć doszczętnie,… …   Słownik języka polskiego

• mleć — ndk XI, mielę, mielesz, miel, mełł, mełła, mełli, mielony «kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki (na proszek, na miazgę), posługując się odpowiednimi przyrządami i urządzeniami mechanicznymi; przerabiać zboże na mąkę, kaszę»… …   Słownik języka polskiego

• piure — [wym. piure] n ndm «potrawa z gotowanych kartofli, innych jarzyn lub owoców przetartych przez sito lub ugniecionych na miazgę» Ugotować piure. Piure z kartofli, grochu. piure w użyciu przym. ∆ Kartofle, jarzyny, owoce piure «kartofle, jarzyny,… …   Słownik języka polskiego

• rozmiażdżyć — dk VIb, rozmiażdżyćdżę, rozmiażdżyćdżysz, rozmiażdżyćmiażdż, rozmiażdżyćdżył, rozmiażdżyćdżony rzad. rozmiażdżać ndk I, rozmiażdżyćam, rozmiażdżyćasz, rozmiażdżyćają, rozmiażdżyćaj, rozmiażdżyćał, rozmiażdżyćany «pokruszyć, potłuc coś na miazgę;… …   Słownik języka polskiego